Po obejrzeniu z zachwytem "Kotki na gorącym, blaszanym dachu" (i z mniejszym entuzjazmem już "Tramwaju zwanego pożądaniem") przyszło mi obejrzeć dziś kolejny film, którego scenariusz jest oparty na sztuce Tennessee Williamsa. "Noc Iguany", bo o tym filmie mowa, jest minimalnie gorszy niż "Kotka...", ale bazuje myślę na podobnej konwencji. Czyli, mamy tu świetne aktorstwo, kapitalne dialogi (bez zbędnych wtrąceń, zdań czy frazesów), eksplozję emocji, pewne rozrzewnienie na końcu i oryginalność i to jaką! A wywiedzioną z pewnością właśnie z niepowtarzalnego stylu amerykańskiego nowelisty, z którego czerpano tworząc ten film. No i jeszcze kilka słów o reżyserze (bo wydarzenia pomijam, każdy niech sam się zaciekawi nimi), bo Huston po raz kolejny pokazał, że praca z wielkimi aktorami jest dla niego czymś naturalnym i prostym (K. Hepburn, Bogart, Hayden, Monroe, Peck, Connery czy teraz R. Burton, Gardner i Kerr) i za to szalenie cenię tego reżysera (zresztą nie tylko za to). Myślę, że to jedna z jego mocnych wizytówek i potrafi wykrzesać z uznanych już gwiazd dodatkową motywację, co na ekranie sprawia radość widzowi. Na koniec rzut oka na liczbę osób, która widziała "Noc Iguany" i przetarcie oczu ze zdziwienia! (sam się sobie dziwie, że dopiero teraz trafiłem na tak znakomity film), bo to świetne i zapadające w pamięć kino. Polecam!